Projekt Szlaku powstał dzięki współpracy i inicjatywie ks. Jan Kurko, proboszcza parafii Ewangelicko-Augsburskiej z Miechowic, ks. Bartosza Podhajeckiego, proboszcza naszej parafii, oraz radnego miasta, Pana Michała Staniszewskiego.
W pracach nad projektem, organizacją oraz treścią merytoryczną, oprócz inicjatorów udział wzięli: Elżbieta Beblik, ks. Mirosław Czyż, Anna Jagiełło, dr Adam Kubacz, Katarzyna Marondel, dr Barbara Poważa-Kurko, Hanna Paszko, Józef Potępa - radny miasta, Janusz Rymarz - przewodniczący rady dzielnicy, Zygmunt Sroka - radny dzielnicy, Jacek Woleński - radny dzielnicy. Projekt został dofinansowany ze środków gminy Bytom.
Trasa została oznaczona specjalnymi tablicami informacyjnymi w językach polskim, angielskim i niemieckim.
Szlak rozpoczyna się przy kościele Świętego Krzyża i obejmuje pięć obiektów związanych z życiem Ewy von Winkler, zwanej Matką Ewą
-
Miechowicki kościół p.w. Świętego Krzyża
Wybudowany w latach 1856-1864 w stylu neogotyckim wg projektu Augusta Sollera. Wieżę w obecnym kształcie ukończono w 1894 r. Fundatorką kościoła była babka Matki Ewy, Maria Winckler z Domesów, wdowa po Franciszku Aresinie, a wówczas już żona Franciszka Wincklera. Kościół miał pierwotnie stanąć na terenie parku zamkowego na miejscu starego, rozebranego w 1853 kościółka opisanego przez księdza Norberta Bonczyka w poemacie Stary Kościół Miechowski. Jednak ze względu na niestabilny i podmokły grunt (tzw. kurzawka) wybudowano go na sąsiednim wzgórzu. W krypcie kościoła spoczywają szczątki właścicieli Miechowic: Domesów, Aresinów i Wincklerów, zaś na przykościelnym cmentarzu znajdują się groby zamordowanych przez Armię Czerwoną w 1945 mieszkańców Miechowic. W kościele znajduje się ostatnia rzeźba Teodora Kalidego - Madonna z białego marmuru.
-
Ruiny pałacu Wincklerów
Obecny miechowicki park był dawniej przypałacowym parkiem Wincklerów. Przy dzisiejszej ulicy Matki Ewy znajdują się ruiny neogotyckiego dziewiętnastowiecznego pałacu Wincklerów, który ze względu na charakterystyczny wygląd - wieże, ażurowe balustrady i kolumny - nazywano kiedyś "zamkiem".
Budowa pałacu rozpoczęła się w 1812 roku i trwała do roku 1817. Inicjatorem budowy był kupiec Ignacy Domes, który w 1812 roku kupił wieś Miechowice. Pałac był prezentem dla córki Domesa - Marii i został wybudowany w stylu klasycystycznym.
Rok 1819 to początek kolejnej epoki w dziejach miechowickiego pałacu. Przybył wówczas na Śląsk 16-letni wówczas Franz Winckler i podjął pracę jako górnik. Dzięki pracowitości i zdolnościom został on po kilku latach pełnomocnikiem Franciszka Aresina. W 1831 roku Aresin zmarł, a w rok później epidemia zabrała żonę Franza Wincklera i jego starszą córkę Marię. Winckler ożenił się z o 14 lat od siebie starszą, ale za to posiadającą znaczny majątek właścicielką miechowickiego pałacu - Marią Aresin (maj 1833 roku, lub 12 czerwca 1832 roku - według różnych źródeł).
Franz Winckler znacznie przebudował pałac po roku 1844, kiedy to Miechowice nawiedziła trąba powietrzna, która zerwała między innymi dach pałacu. Przy okazji odbudowy rozbudowano pałac w stylu XVI-wiecznego angielskiego gotyku (Tudor).
Kolejna przebudowa miała miejsce około 1860 roku. Dobudowano wówczas prawe i lewe skrzydło pałacu, który był już wówczas własnością córki Franza Wincklera z pierwszego małżeństwa - Waleski von Winckler i jej męża Huberta von Tiele.
W tymże pałacu w 1887 roku dzieło swojego życia rozpoczęła Ewa von Tiele-Winckler, gdzie do jej dyspozycji oddano dwa pokoje. W jednym miała być szwalnia, a w drugim izba opatrunkowa dla chorych. Po roku działalności w pałacu, w 1888 r. Ewa w prezencie bożonarodzeniowym otrzymała projekt budowy osobnego domu dla swoich podopiecznych.
-
Należące dziś do Parafii Ewangelickiej budynki: "Ostoja Pokoju", "Cisza Syjonu" oraz "Domek Matki Ewy".
Dwuskrzydłowy, piętrowy dom "Ostoja Pokoju" oddano do użytku w 1890 r. To od niego wziął nazwę cały zbudowany wokół ośrodek diakonacki. Budynki ośrodka, które powstawały w kolejnych latach ciągnęły się wzdłuż lipowej alei.
W ośrodku znajdowały się m.in. budynki administracyjne, gospodarcze, rzemieślnicze, pralnia, biuro, mieszkania dla współpracowników i ich rodzin.
Najwyższy i stojący do dzisiaj budynek kompleksu - "Cisza Syjonu" - został poświęcony 1 października 1905 r. Mieściła się w nim m.in. jadalnia na 100 osób, a także mieszkania sióstr. Budynek posiada dużą salę oraz szereg pokoi. W sali odbywały się ewangelizacje i zgromadzenia misyjne. Obok "Ciszy Syjonu" w 1898 r. wzniesiono neogotycki kościół - obecną świątynię parafii ewangelickiej w Miechowicach.
Za kościołem znajdują się stara plebania i mały cmentarz, na którym chowano siostry - tam też, w grobie z napisem "Ancilla Domini (Służebnica Pańska ) 1866-1930" spoczywa Matka Ewa.
Domek Matki Ewy został zbudowany w 1902r. U wejścia na odrzwiach widnieje napis: Własność Jezusa Chrystusa. Matka Ewa, jak sama wyznała, zmęczona wielkimi domami i zakładami, chociaż mogła zamieszkać w pałacu, jednak zamieszkała w tym drewnianym domku jako biedna wśród biednych. Na parterze mieścił się m.in. punkt ambulatoryjny dla miejscowej ludności, na poddaszu znajdowała się niewielka prywatna część mieszklna. W tym domku dokonała swoich dni ziemskiej pielgrzymki i owocnej, błogosławionej służby dla Pana.
Domek wraz ze swoim autentycznym ówczesnym wyposażeniem stanowi wartość muzealną.