Ani się nie obejrzeliśmy, a już nadeszła czwarta niedziela października i czas na kolejne scenki – część bolesną. Dobrze się złożyło, że była to niedziela misyjna, a rozważania różańcowe oparto tym razem o zakonne życie św. Teresy od Dzieciątka Jezus, która jest patronką misji i misjonarzy. Scenariusz był kontynuacją opowieści z ubiegłego tygodnia. Wiele motywów ze scenek dotyczyło miłości bliźniego, nawet tego, z którym nam nie po drodze.

W niedzielę, 22 października, w naszej parafii gościliśmy zespół wokalny „Głosy Aniołów” z Tarnopola. Członkowie zespołu są muzykami tarnopolskiej filharmonii. Pani śpiewająca pięknym sopranem i trzech tenorów dbali o oprawę muzyczną każdej Mszy św., zbliżając nas przez to do nieba. Nasi goście to niezwykle skromni i utalentowani ludzie. Po Eucharystii krótko opowiadali o swojej twórczości i zachęcali do nabycia płyt. Dochodem ze sprzedaży podzielą się z ukraińskimi dziećmi będącymi w potrzebie. Następnie dawali krótki koncert śpiewając kilka utworów. Wierni chętnie zostawali dłużej w kościele, ponieważ zespół śpiewał tak cudownie, że aż chciało się słuchać. Płyty rozeszły się jak świeże bułeczki.

W trzecią niedzielę października nadszedł czas na scenki różańcowe – część światła. Rozważaliśmy ją ze św. Teresą od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza. Ściślej mówiąc, scenariusz napisano o dzieciństwie małej Teresy. Rozpoczęliśmy niezwykle ujmującą sceną, kiedy to 4-letnia Teresa życzy mamie śmierci. Następnie towarzyszyliśmy jej w chorobie, z której została uzdrowiona przez Matkę Boską Zwycięską i w misji ratowania przed wiecznym potępieniem wielkiego zbrodniarza. Potem przyszedł czas na nawrócenie Teresy i odrzucenie dziecięcych słabostek oraz na przyjęcie I Komunii św. To urocze dziecko uczy nas jak żyć wiarą każdego dnia, ale pokazuje także jak wielką zasługę w jej dążeniu do świętości miała kochająca się i pobożna rodzina.

Cierpienie jest wyraźnie obecne w życiu ludzi chorych i starszych. Postępujące dolegliwości, choroba, niedołężność, samotność czy problemy rodzinne spędzają sen z ich powiek. Czasem bardzo ciężko je przyjąć, ale złączone z krzyżem Chrystusa jest miłe Bogu. Nasi chorzy, starsi i cierpiący Parafianie spotykają się kilka razy w roku na Mszy św. przeznaczonej dla nich, aby pokrzepić się przy Stole eucharystycznym i mężnie znosić trudy życia.

W piątek, 13 października, po Mszy św. wieczornej odbyło się nabożeństwo fatimskie, w którym uczestniczyło wielu wiernych, Siostry zakonne, Dzieci Maryi, ministranci i górnicy. Przed wyruszeniem na procesję odśpiewaliśmy wezwania do Matki Miłosierdzia, a ks. Proboszcz odczytał akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Matki Najświętszej. Następnie, ze śpiewem na ustach, z różańcami i świecami w dłoniach, opuściliśmy świątynię, aby zanieść Matkę Bożą i Jej orędzie tam, gdzie mieszkamy.

„Każdego roku, w niedzielę poprzedzającą wybór Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową, w całej Polsce oraz środowiskach polonijnych obchodzony jest Dzień Papieski, podczas którego łączymy się w modlitwie z obecnym papieżem oraz zagłębiamy się w nauczanie św. Jana Pawła II” (https://dzielo.pl/dzien-papieski/idea/). Organizatorzy wskazują na 4 wymiary Dnia Papieskiego: intelektualny, duchowy, artystyczny i charytatywny. Nasza parafia aktywnie włączyła się w przeżycie tego wydarzenia.

W pierwszą sobotę października o godzinie 8.00 ministranci wraz z mariankami oraz innymi Parafianami wyruszyli spod kościoła, aby pod opieką ks. Michała udać się do Częstochowy na parafialną pielgrzymkę. W drodze na pielgrzymkę cały autokar odmówił modlitwę różańcową, w której prosiliśmy o szczęśliwy dojazd i powrót do domu. Tradycyjnie, po przyjeździe odprawiliśmy Drogę Krzyżową, podczas której modliliśmy się za naszych zmarłych.

Październik – piękny czas, ale dla wszystkich zaangażowanych w scenki różańcowe, bardzo intensywny. Już pierwszego dnia tego miesiąca spotkaliśmy się w naszej świątyni o godz. 17.00, aby rozważać tajemnice radosne różańca świętego. Formuła nabożeństwa pozostała niezmienna – najpierw nasi mali aktorzy z dziecięcej grupy teatralnej przedstawiają scenkę biblijną, a młodzieżowa grupa teatralna scenkę rodzajową, która pokazuje jak tajemnice różańcowe powtarzały się w życiu ludzi świętych i błogosławionych, przez co odkrywamy, że i w naszej codzienności różaniec powtarza się na nowo.