Moi Kochani!

Każdego 13. dnia miesiąca spotykamy się na nabożeń­stwach fatimskich. Miłość do Matki Bożej, w znaku Fatimskiej Pani, zdaje się, jakby nie zauważała przemijającego czasu. Miejsc kultu fatimskiego bowiem ciągle przybywa, można też powiedzieć, że nabiera on nowego kolorytu, ale czy również w naszej parafii?

Aby pobudzić do nowej gorliwości naszych Parafian chciałbym przypomnieć dlaczego ten właśnie 13. dzień miesią­ca jest tak istotny.

Zauważmy, jaka jest treść prośby Maryi z maja 1917 r.: „Przyszłam was prosić, abyście tu przychodzili przez 6 kolej­nych miesięcy, dnia 13 o tej samej godzinie. Potem powiem, kim jestem i czego chcę”. Otóż dzień ten został wybrany przez Niebo, jako dzień objawień. Zauważmy jednak, iż w treści przywołanej prośby jest również wskazanie: by dowiedzieć się kim Ona – Maryja jest i czego sobie życzy. Ponadto prośba ta ma od początku ściśle określone ramy czasowe – przez 6 kolejnych miesięcy; jest to o tyle istotne, iż takiej klauzuli nie ma w stosunku do innych treści Przesłania, jak chociażby różańca. „Odmawiajcie codziennie różaniec […]”. „Chcę, […] żebyście nadal codziennie odmawiali różaniec na cześć Matki Boskiej Różańcowej, dla uproszenia pokoju na świecie i o zakończenie wojny, bo tylko Ona może te łaski uzyskać”.

Ponadto, skoro Matka Boża objawiała się zawsze tego konkretnego dnia, zatem czymś oczywistym jest, by wspomnienie tych wydarzeń miało również ten sam wymiar czasowy. Warto pamiętać i przypomnieć w tym kontekście, iż pielgrzymki Papieży: Pawła VI, Jana Pawła II i Benedykta XVI do Fatimy odbywały się 13 maja. Ponadto, fakt zamachu na Jana Pawła II dokonany 13 maja – w rocznicę Fatimy, ożywił tradycję fatimskich nabożeństw 13. dnia miesiąca.

Czy nabożeństwo fatimskie to nasza modlitwa tylko w 13. dzień miesiąca? Oczywiście, że nie! Odpowiadając na tak postawione pytanie, koniecznie musimy zazna­czyć, iż fakt objawień to jedno, a ich treść to zupełnie coś innego. Dlatego też z chwilą, gdy treść ta stała się nam znana, nie może zostać pominięta, nie możemy skupić się jedynie na samym wydarzeniu. Warto zauważyć, że wezwanie dotyczące odmawiania codziennie różańca z myślą o grzesznikach nie otrzymało żadnych ram czasowych. Zatem, zgodnie z duchem Fatimy należy stwierdzić, iż nabożeństwo fatimskie to rów­nież codzienna modlitwa różańcowa.

Nie była to jedyna prośba Maryi. Kolejne opisała Łucja, już jako siostra karmeli­tanka, w liście do Piusa XII w 1940 roku:

„Ta prośba pochodzi od Pana Jezusa i naszej dobrej Matki z Nieba. W 1917 r., w części objawień, które nazwaliśmy «tajemnicą», Najświętsza Dziewica wyjawiła koniec wojny, która wtedy dręczyła Europę, i ogłosiła jeszcze inną, w przyszłości, mówiąc, że aby ją zażegnać, przyszła prosić o poświęcenie Rosji Jej Niepokalanemu Sercu i o Komunię św. wynagradzającą w pierwsze soboty miesiąca. […].

Ojcze Święty, aż do 1926 r. pozostało to tajemnicą według wyraźnego nakazu Matki Bożej. Wtedy, po objawieniu, w którym prosiła, żeby upowszechniać w świecie Komunię św. wynagradzającą w pierwsze soboty pięciu kolejnych miesięcy, przystępu­jąc w tym samym celu do spowiedzi, rozmyślając kwadrans o tajemnicach Różańca i odmawiając jego jedną część w celu wynagrodzenia zniewag […]”.

Ta część fatimskiego orędzia była tajemnicą aż do roku 1926, kiedy po raz pierw­szy Łucja pisze o tym spowiednikowi, a co następnie zostało upublicznienie dopiero w 1942 r., w 25. rocznicę objawień. To dlatego Portugalia, w ramach dziękczynienia za dar uznania objawień, poświęciła się Niepokalanemu Sercu Maryi, gdyż taka była prośba Pięknej Pani z Nieba. To dlatego Papieże Pius XII, Paweł VI i Jan Paweł II podejmowali wysiłki, by poświęcić Rosję Niepokalanemu Sercu Maryi – gdyż takie były wskazania Matki Bożej.

Nabożeństwo fatimskie, jeśli ma być odpowiedzią na wezwanie Maryi, nie może się ograniczyć jedynie do 13. dnia miesiąca. Dzień ten od początku związany jest z pobożnością fatimską, z biegiem lat wpisał się już na dobre w naszą świadomość ze swoją przepiękną tradycją. Nie można jej lekceważyć, czy odsuwać na bok. Ale również nie można skupić się jedynie na samym dziękowaniu i świętowaniu faktu objawień; trzeba nam wspólnego wysiłku, by uczynić zadość prośbom Maryi, które zawarła w swoim przesłaniu w Fatimie. Trzeba nam dziś zapału na wzór małej Hiacynty, która w ostatnich dniach swego życia tak mówiła do Łucji: „Już niedługo pójdę do nieba. Ty tu zostaniesz, aby ludziom powiedzieć, że Bóg chce wprowadzić na świecie nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi. Kiedy nadejdzie czas, aby o tym mówić, nie kryj się. Powiedz wszystkim ludziom, że Bóg daje nam łaski za pośrednictwem Niepokalanego Serca Maryi, że ludzie muszą je uprosić przez to Serce, że Serce Jezusa chce, aby obok Niego wielbiono Niepokalane Serce Maryi". A zatem z miłości do Matki Bożej uczyńmy klamrą modlitwę łączącą 13. dzień, codzienny różaniec i pierwsze soboty miesiąca! Do głębszego przeżywania nabożeństw fatimskich chcemy zachęcić poszczególne grupy parafialne. Dlatego też każda z nich będzie w 13. dniu miesiąca prowadzić modlitwę różańcową i nabożeństwo wraz z procesją. Dana grupa parafialna ma za zadanie przygo­tować rozważania, poprowadzić różaniec i wyznaczyć cztery osoby do niesienia figury Fatimskiej Pani podczas procesji (od czerwca do września). Zapraszamy więc do modli­twy:

13 września – Dzieci Maryi

13 października – planowana jest parafialna procesja

13 grudnia – Żywy Różaniec

13 stycznia – Chór Parafialny

13 lutego – KSM

13 marca – Krąg Małżeństw Katolickich

13 kwietnia – Ministranci

13 maja – planowana jest parafialna procesja

13 czerwca – męska Róża Różańcowa

13 lipca – Rodziny Szensztackie

13 sierpnia – Apostolstwa Modlitewne (Apostolstwo Miłosierdzia Bożego i Dobrej Śmierci, Margaretki)

Ks. Bartosz Podhajecki