W sobotę, 6 maja, świętowaliśmy w naszej wspólnocie XXIV Parafialny Dzień Chorego. O godz. 13.00 nasi chorzy, starsi i samotni Parafianie spotkali się na Mszy św., podczas której kazanie wygłosił ks. Jacek. Każdy Dzień Chorego zaczyna się przy Jezusie Eucharystycznym, bo to właśnie Msza św. jest źródłem, z którego możemy czerpać duchowe siły do stawiania czoła codzienności. Codzienność osób chorych i starszych często wypełniona jest cierpieniem zarówno fizycznym jak i duchowym, stąd potrzeba szczególnej więzi z Bogiem. Choć nie mieści się to w naszych głowach, cierpienie złączone z Chrystusem jest darem, lecz trudnym do przyjęcia. Chorzy mają jednak szczególne możliwości wynagrodzenia za grzechy Sercu Jezusowemu i Niepokalanemu Sercu Matki Bożej.

W sobotę, 29 kwietnia, dzieci przygotowujące się do I Komunii świętej po raz pierwszy w swoim życiu przystąpiły do sakramentu pokuty i pojednania. Chłopcy zgromadzili się w kościele o godzinie 9.00, a dziewczynki o 10.30.

„Miłosierdzie jest kwiatem miłości; Bóg jest miłością, a miłosierdzie jest Jego czynem, w miłości się poczyna, w miłosierdziu się przejawia” (Dz. 651).

„Sekretarko Mojego miłosierdzia, pisz, mów duszom o tym wielkim miłosierdziu Moim, bo blisko jest dzień straszliwy, dzień Mojej sprawiedliwości” (Dz. 965). Te słowa Pana Jezusa zapisane w Dzienniczku św. s. Faustyny nie mają budzić w nas trwogi, ale większą gorliwość. Chrześcijanin bowiem ma być ciągle przygotowany do spotkania z Panem i wyczekiwać go czujnie.

We wspólnocie Dzieci Maryi zrodziła się tradycja przedstawień dedykowanych Kapłanom z okazji Wielkiego Czwartku czyli pamiątki ustanowienia przez Pana Jezusa Sakramentu Eucharystii i Kapłaństwa. Każdego roku staramy się wymyślić coś innego. Tym razem przedstawiłyśmy inscenizację o adoracji Najświętszego Sakramentu. Scenariusz oparto o teksty boliwijskiej mistyczki Cataliny Rivas. Pantomima uświadomiła nam na nowo, że kiedy adorujemy Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie, obecna jest cała Trójca Święta, Matka Boża, wszyscy Święci i chóry aniołów. Chrystus skupia się na każdym człowieku z osobna, przysłuchuje się mu i błogosławi. Teksty przedstawienia zachęcały do odpowiedzi na pytanie „Czy naprawdę wierzę w obecność Jezusa Chrystusa w Eucharystii?”.

„Największe misteria ludzkiego odkupienia sprawuje Kościół co roku począwszy od Mszy wieczornej Wielkiego Czwartku aż do Nieszporów Niedzieli Zmartwychwstania. Czas ten słusznie jest określany jako „Triduum Chrystusa ukrzyżowanego, pogrzebanego i wskrzeszonego”. Nazywa się go „Triduum Paschalnym”, ponieważ uobecnia się wtedy i uskutecznia misterium Paschy, to jest przejścia Pana z tego świata do Ojca. Przez sprawowanie tego misterium w znakach liturgicznych i sakramentalnych Kościół jednoczy się wewnętrznie z Chrystusem, swoim Oblubieńcem”. Te najważniejsze dni w roku są już za nami. Powróćmy jeszcze raz do tych chwil.

Niedziela Palmowa zwiastuje najważniejsze dni w roku. Obchodzimy ją na pamiątkę uroczystego wjazdu Pana Jezusa do Jerozolimy. Siostra Faustyna tak opisywała swoje duchowe przeżycia związane z tym dniem: „Niedziela Palmowa. W tę niedzielę przeżywałam w szczególny sposób uczucia najsłodszego Serca Jezusowego; duch mój był tam, gdzie był Jezus.

Posługa lektora

Słowo lektor pochodzi z języka łacińskiego: "legere" – czytać i oznacza osobę czytającą na głos teksty biblijne lub liturgiczne w zgromadzeniu liturgicznym, tzn. podczas Mszy Świętej, liturgii sakramentów, sakramentaliów, Liturgii Godzin i innych nabożeństw.

Rozważanie Męki Pańskiej przynosi naszym duszom wielki pożytek. Pan Jezus wiele razy przypominał o tym św. s. Faustynie, która w Dzienniczku zapisała: „Pragnę, abyś głębiej poznała Moją miłość, jaką pała Moje serce ku duszom, a zrozumiesz to, kiedy będziesz rozważać Moją mękę” (Dz. 186). W innym miejscu czytamy: „Jedna godzina rozważania Mojej bolesnej męki większą zasługę ma, aniżeli cały rok biczowania się aż do krwi; rozważanie Moich bolesnych ran jest dla ciebie z wielkim pożytkiem, a Mnie sprawia wielką radość” (Dz. 369).

Od 2 do 5 kwietnia nasza parafia przeżywała święty czas rekolekcji wielkopostnych. W tym roku rekolekcje głosił ks. Henryk Bardosz związany z Katolickim Stowarzyszeniem Niepełnosprawnych i Ich Przyjaciół „Modlitwa i czyn”. Jak co roku oprócz nauk ogólnych, był też czas na nauki stanowe dla mężczyzn, kobiet, młodzieży, małżeństw i rodzin. Ks. Henryk w rozważaniach rekolekcyjnych zapraszał nas, byśmy stawali w prawdzie wobec naszego życia wraz z postaciami z Pisma świętego.