„Ministrant i lektor służy Chrystusowi i jego Mamie - Matce Bożej, a więc jest także dzieckiem Maryi” - takie przesłanie wypływa z kazania, które wygłosił ks. Michał Wąs do ministrantów i lektorów dekanatu Bytom Miechowice podczas dnia skupienia, które miało miejsce 11 maja w Piekarach Śląskich w Bazylice Matki Bożej podczas Mszy Świętej. Eucharystia była sprawowana w intencji Liturgicznej Służby Ołtarza naszego dekanatu, którą celebrowali kapłani – opiekunowie ministrantów w poszczególnych parafiach. We Mszy Świętej uczestniczyło 40 ministrantów z całego dekanatu. W kazaniu zwrócono uwagę na zaszczytną funkcję sprawowanej przy ołtarzu służby i na radość i satysfakcję a zarazem pokorę, która powinna z niej wynikać, bo przecież stając przed Bogiem w czasie Eucharystii uczestniczy się w wielkim misterium Ciała i Krwi naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Razem z Biurem Podróży „Alf” z Opola zorganizowaliśmy Pielgrzymkę do Izraela. 50-osobowa grupa pielgrzymów zwiedziła najważniejsze miejsca Galilei oraz Tel Awiw, Jafę, Cezareę, Hajfę, Betlejem, Ein Karem, Jerycho i Jerozolimę. W czasie pielgrzymki odbył się rejs drewnianą łodzią po Jeziorze Galilejskim oraz kąpiele w Morzu Martwym. Jedenaście par małżonków odnowiło swoje przyrzeczenia w Kanie Galilejskiej. Wszyscy odnowiliśmy przyrzeczenia chrzcielne nad Jordanem i wzięliśmy udział w Drodze Krzyżowej, którą szedł Jezus. Modlitwa na szczycie Golgoty i przy Bożym Grobie wielu z nas na nowo zbliżyła do tajemnicy Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Jezusa. Duchowymi przewodnikami byli: ks. Michał Misiak oraz ks. Joachim Koza. Opiekunem grupy był przedstawiciel Biura Podróży pan Michał Leśniak. Oto jakim świadectwem podzieliła się para małżeńska, która wzięła udział w pielgrzymce.

„Miłosierdzie jest kwiatem miłości; Bóg jest miłością, a miłosierdzie jest Jego czynem, w miłości się poczyna, w miłosierdziu się przejawia” (Dz. 651).

„Sekretarko Mojego miłosierdzia, pisz, mów duszom o tym wielkim miłosierdziu Moim, bo blisko jest dzień straszliwy, dzień Mojej sprawiedliwości” (Dz. 965). Te słowa Pana Jezusa zapisane w Dzienniczku św. s. Faustyny nie mają budzić w nas trwogi, ale większą gorliwość. Chrześcijanin bowiem ma być ciągle przygotowany do spotkania z Panem i wyczekiwać go czujnie. Każdy z nas powinien korzystać z Boskiego miłosierdzia póki jest czas zmiłowania, bo kiedy nadejdzie dzień sprawiedliwości, dzień ostateczny, będzie już za późno na poprawę życia. „Postanowiony jest dzień sprawiedliwości – przypominała również Matka Boża – dzień gniewu Bożego, drżą przed nim aniołowie. Mów duszom o tym wielkim miłosierdziu, póki czas zmiłowania” (Dz. 635). Przejęci wołaniem Matki Bożej i palącym pragnieniem Pana Jezusa postanowiliśmy uroczyście przeżyć Święto Miłosierdzia Bożego w pierwszą niedzielę po Wielkanocy.

„Największe misteria ludzkiego odkupienia sprawuje Kościół co roku począwszy od Mszy wieczornej Wielkiego Czwartku aż do Nieszporów Niedzieli Zmartwychwstania. Czas ten słusznie jest określany jako „Triduum Chrystusa ukrzyżowanego, pogrzebanego i wskrzeszonego”. Nazywa się go „Triduum Paschalnym”, ponieważ uobecnia się wtedy i uskutecznia misterium Paschy, to jest przejścia Pana z tego świata do Ojca. Przez sprawowanie tego misterium w znakach liturgicznych i sakramentalnych Kościół jednoczy się wewnętrznie z Chrystusem, swoim Oblubieńcem”. Te najważniejsze dni w roku są już za nami. Powróćmy jeszcze raz do tych chwil.

Niedziela Palmowa zwiastuje najważniejsze dni w roku. Obchodzimy ją na pamiątkę uroczystego wjazdu Pana Jezusa do Jerozolimy. Siostra Faustyna tak opisywała swoje duchowe przeżycia związane z tym dniem: „Niedziela Palmowa. W tę niedzielę przeżywałam w szczególny sposób uczucia najsłodszego Serca Jezusowego; duch mój był tam, gdzie był Jezus. Widziałam Pana Jezusa siedzącego na oślątku i uczniów, i wielkie rzesze, które szły razem z Panem Jezusem rozradowane, z gałęziami w ręku, i jedni rzucali je pod nogi, gdzie jechał Pan Jezus, a inni trzymali gałązki w górze, skacząc i wyskakując przed Panem, i nie wiedzieli, co czynić z radości. I widziałam drugą rzeszę, która wyszła naprzeciw Jezusowi, tak samo z rozradowanym obliczem i z gałęziami w rękach, i nieustannie wykrzykiwali z radości, i dzieci małe, ale Jezus był bardzo poważny. I dał mi poznać Pan, jak cierpiał w tym czasie. I w tej chwili nic nie widziałam, tylko Jezusa, który miał Serce przesycone niewdzięcznością” (Dz. 642). „Jezus dał mi poznać, ile cierpiał w tym triumfalnym pochodzie. Hosanna odbijało się w Sercu Jezusa echem - ukrzyżuj” (Dz. 1028). Liturgia Niedzieli Palmowej przypomina o tym, że ci sami ludzie, którzy krzyczeli „Hosanna!” na cześć Chrystusa, za kilka dni wołali „Ukrzyżuj Go!”.

Rozważanie Męki Pańskiej przynosi naszym duszom wielki pożytek. Pan Jezus wiele razy przypominał o tym św. s. Faustynie, która w Dzienniczku zapisała: „Pragnę, abyś głębiej poznała Moją miłość, jaką pała Moje serce ku duszom, a zrozumiesz to, kiedy będziesz rozważać Moją mękę” (Dz. 186). W innym miejscu czytamy: „Jedna godzina rozważania Mojej bolesnej męki większą zasługę ma, aniżeli cały rok biczowania się aż do krwi; rozważanie Moich bolesnych ran jest dla ciebie z wielkim pożytkiem, a Mnie sprawia wielką radość” (Dz. 369).